DEKALOG DLA RODZICÓW I WYCHOWAWCÓW

Nie upokarzaj dziecka: bo ono tak jak Ty, ma silne poczucie własnej godności.

Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.

Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru w miarę możliwości jak najczęściej.

Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś je i wytłumacz się.

Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.

Nie mów "zrobisz to, bo ja tak chcę" – jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.

Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić z "góry swego autorytetu".

Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny. I nie musisz być w zgodzie z innym dorosłym przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.

Gdy nie wiesz, jak postąpić, pomyśl, jak Ty poczułbyś się będąc dzieckiem.

Staraj się być czasem adwokatem swojego dziecka.

Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.

Staraj się zrozumieć swoje dziecko: jego potrzeby, możliwości i ograniczenia.

Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować, czy Twoje dziecko ma trudności, na czym one polegają i co jest ich przyczyną – wyjaśnij swoje wątpliwości, omów spostrzeżenia na drodze konsultacji z psychologiem, logopedą, pedagogiem, i w razie potrzeby z lekarzem.

Spróbuj pomóc dziecku – zaobserwuj w czasie codziennej pracy z dzieckiem, co jest najskuteczniejsze dla przezwyciężenia jego trudności: w razie potrzeby skorzystaj z literatury i fachowej pomocy nauczyciela – terapeuty, logopedy.

Bądź w stałym kontakcie z nauczycielem swego dziecka i pedagogiem szkolnym.

Chwal i nagradzaj swoje dziecko nie tyle za efekty pracy, co za włożony w nią wysiłek oraz spraw, aby praca z dzieckiem stała się przyjemna dla Was obydwojga.



"Traktuj dziecko tak jakbyś chciał, aby ono traktowało Ciebie"