Jak oswoić emocje?- warsztaty psychoedukacyjne dla rodziców

W piątkowe popołudnie salę 5,6-latków wypełnili zainteresowani życiem przedszkola Rodzice naszych starszaków.
W pierwszej części spotkania dzieci zaprezentowały inscenizacje inspirowana zjawiskami przyrodniczymi jesienią. Przedszkolaki przebrane za warzywa i owoce w słowach wierszy i piosenek zachwalały uroki jesieni i walory zdrowotne jej darów. Po prezentacji pani Ania i panią Magda w sali maluchów zorganizowały dzieciom warsztaty kulinarne, podczas których wykonano kolorowe przekąski dla zaproszonych gości.

W tym czasie rodzice /i inni opiekunowie/ z wielkim zainteresowaniem wzięli udział w warsztatach dotyczących EMOCJI, które prowadziła pani JOANNA WARYWODZKA, mama Karolinki. Usadzeni w kręgu rodzice mieli za zadania nazwać emocje, które identyfikują w swoim życiu oraz opisać te dominujące. Pod przewodnictwem pani Joanny próbowali dociec, jak oswoić i przejąć odpowiedzialność za swoje emocje? Przede wszystkim dowiedzieli się, że warto je poznać, wręcz zaprzyjaźnić się z nimi po to, aby nauczyć się właściwie postępować w różnych emocjonalnych sytuacjach.Jak komunikować się z dzieckiem, partnerem, aby nie ranić jego uczuć i zbudować pozytywne relacje, dające korzyść obu stronom. Jak się okazuje jedną z dominujących emocji, którą odczuwamy jest złość,i to ta najczęściej spowodowana bezradnością, wstydem, zażenowaniem lub zmęczeniem.
Dorośli, mający znaczną przewagę w dojrzałości emocjonalnej nad dziećmi, powinni wspierać dziecko w identyfikowaniu, nazywaniu i konstruktywnemu radzeniu sobie z wszelkimi emocjami, w tym i ze złością, która jest niebezpieczna, jak góra lodowa.
W codziennej bieganinie często nie zwracamy uwagi na to, co dzieje się w naszym wnętrzu. Kiedy pojawia się jakaś emocja, najczęściej już po chwili wiemy, czy chcemy ją odczuwać czy nie. Najczęściej kluczem (pytanie, czy użytecznym) jest to, czy jest ona dla nas przyjemna czy przykra (ale nigdy negatywna czy pozytywna). W przypadku przykrych odczuć często staramy się to zignorować. Zaprzeczamy, próbujemy na siłę wyrzucić je z serca. Po jakimś czasie okazuje się jednak, że odrzucona emocja wraca w najmniej spodziewanym momencie, niekiedy ze zdwojoną siłą.
Całe życie unikamy nieprzyjemnych odczuć i gonimy za przyjemnymi, szukamy sposobów, które pozwalają na pozorne zmniejszenie ich intensywności. Niewspółmiernie dużym kosztem… Warto pamiętać, że emocje zawsze są prawdziwe, niezależnie od tego czego dotyczą należy o nich rozmawiać i szukać sposobów ich wykorzystania dla własnego rozwoju i dobrej komunikacji z drugim człowiekiem.
Nasze życie wewnętrzne przypomina kłębek różnokolorowych lin. Warto poświęcić chwilę na ich rozplątanie i krótką analizę.
BARDZO SERDECZNIE DZIĘKUJEMY PANI JOANNIE ZA INTERESUJĄCE WARSZTATY, Z KTÓRE WZBOGACIŁY KOMPETENCJE WYCHOWAWCZE RODZICÓW.