Dbanie o naturę jest proste - teatrzyk ekologiczny

Scena przedstawia las. Wybiegają z hałasem dzieci, rozrzucają śmieci, krzyczą. Zajączek i sarenka zatykają uszy i chowają się za drzewa. Dzieci wybiegają. Wchodzą krasnale.

Krasnal I – Co za hałas, bolą uszy, zając z sarną uciec musi!
Krasnal II – Czy nie wiedzą te dzieci, że nie krzyczy się w lesie, nie śmieci?
Krasnal II – Trawa wszędzie wygnieciona, tu papier, tam puszka rzucona!
Drzewo I – Nie wolno w lesie drzeć się! Mogłaby lipa bez powodu odmówić pszczołom miodu!
Drzewo II – Mogłaby osika ze strachu dostać bzika!

Wchodzą kwiatki.

Kwiatek I – Ja też przyszedłem ze skargą na dzieci – tyle tu w koło śmieci!
Kwiatek II – Niszczą nas i zrywają, w spokoju rosnąć nie dają.
Kwiatek II – A kiedy już nas zerwą to zaraz wyrzucają!

Wchodzą żabki.

Żabka I – Kum, kum, kum, uciekamy, uciekamy, niedobrym dzieciom złapać się nie damy!
Żabka II – Poza tym żadna żabka kąpać się nie może, bo brudna woda jest w jeziorze!
Krasnal I – Dlaczego?
Żabka III – Dzieci śmieci tam wrzuciły i wodę zabrudziły!
Krasnal II – Ojej, ojej, co my teraz zrobimy?

Wchodzi 2 dzieci z koszyczkami.

Dziecko I – Nie smuć się krasnalu miły, nie wszystkie dzieci rozrzucają wszędzie śmieci. (zaczyna zbierać śmieci)
Dziecko II – Zaraz wszystko posprzątamy a śmieciarzom do lasu wejść nie damy! (zbiera śmieci)

Wchodzi 2 dzieci z dużymi koszami z napisami sugerującymi segregację śmieci.

Dziecko III – Kochane dzieci na całym świeci, nie depczcie trawy, nie róbcie wrzawy!
Krasnal III – Gałęzi nie łamcie a śmieci do kosza wrzucajcie!
Dziecko IV – Te śmieci posegregować trzeba, bo wszystkich razem zniszczyć się nie da! Osobno papier, osobno puszki, osobno też baterie paluszki. To więcej pracy, lecz się opłaci!
Wszyscy na scenie – Te prośby do was zanosimy i o spełnienie ich prosimy!
Krasnal I – O jak miło i wesoło – potańcujmy sobie w koło!

Taniec wszystkich aktorów będących na scenie do muzyki "W grocie króla gór"
Po tańcu aktorzy odsuwają się tworząc półkole, na scenę wchodzą dzieci, które wcześniej śmieciły, wychodzą im na spotkanie pląsające elfy.

Elf I – Jesteśmy elfy leśne, wstajemy bardzo wcześnie.
Elf II – O roślinki dbamy i zwierząt doglądamy.
Elf III – Kto niegrzeczny będzie w lesie elfik leśny go przeniesie na pustynię szorstką, suchą i da pstryczka w prawe ucho!
Elf I – Jeśli lubicie stary las, to nie żałujcie czasu, las wam się pokłoni w pas, chodźcie śmiało do lasu!
Elf II – Lecz cichutko bądźcie tu w tym zielonym domu, na srebrzystym siądźcie mchu i nie psoćcie nikomu!
Elf III – Niech nie słyszy nawet was szpak co gniazdko mości, by nie musiał stary las skarżyć się na gości!
Wszyscy na scenie – Las to dla zwierząt wielki dom, trawą do snu wysłany, a dach w nim tworzą świerk i dąb, sosny zaś tworzą ściany. Już ptaki śpią w listowiu drzew, cyt, cyt i miesiąc świeci, śpij, śpij powtarza cicho las, usypia, szemrze, leci.
Dziecko V – I my nie mąćmy ciszy tej, w lesie nie krzyczmy gromko, by nie musiało bać się nas żadne, leśne zwierzątko.

W opracowaniu wykorzystano:
1. Jan Sztaudynger "Nie wolno kląć".
2. Danuta Gellnerowa "Las".
3. Józef Ratajczak "Baśń o drzewie".
4. Utwory własne.

Wybrała i opracowała
Aleksandra Ryba