Przyprawy z przedszkolnej manufaktury - warsztaty w grupie 8
Słowniki, niestety, nie podają jednoznacznej definicji przyprawy, łącząc ją z ziołami lub dodatkami doprawiającymi. Najczęściej pod tym określeniem kryją się wonne części roślin używane do poprawiania smaku potraw, nierzadko o właściwościach leczniczych.
Dawniej stosowano przyprawy nie tylko do polepszenia smaku potraw, ale także, by zabić nieprzyjemny zapach, który pojawiał się wskutek złego przechowywania żywności.
Istnieją dowody na to, że już w epoce kamiennej człowiek używał roślin do poprawiania smaku surowego mięsa. Wykopaliska z wczesnej epoki kamiennej świadczą, że najstarszą używaną przyprawą był kminek. W większości wypadków przyprawy stosowane były jednak głównie jako lekarstwa.
W V w p.n.e. przyprawy były już znane Indianom zamieszkującym Amerykę Środkową i Południową, Grekom i mieszkańcom Indii. Warto w tym miejscu dodać, że indyjska "pieśń o czosnku" pochodzi aż z połowy V w p.n.e., wiele informacji o przyprawach znajduje się również w najstarszych hinduskich tekstach – Wedach.
Starożytni Babilończycy, Sumerowie i Persowie nie tylko znali się na uprawie roślin przyprawowych, ale także prowadzili ożywiony handel przyprawami. Ponad trzy tysiące lat temu Egipcjanie chętnie używali czosnku, jałowca, kminku, kolendry i pietruszki, a starożytni Chińczycy znali m.in.: estragon, szafran, gałkę muszkatołową i kardamon.
Średniowieczni Wenecjanie kupowali przyprawy od Arabów na targach w Aleksandrii, ale z czasem sami zaczęli organizować dalekomorskie wyprawy. W Europie Zachodniej i Środkowej benedyktyni uprawiali w przyklasztornych ogrodach przyprawowe rośliny śródziemnomorskie. W XIII wieku przyprawy ceniono równie wysoko, jak złoto. Świadczyły o zasobności i pozycji społecznej, honorowano nimi znamienitych gości. Stały się towarem wielce pożądanym, niezwykle drogim i elitarnym. Sytuacja zmieniła się dopiero w XVIII wieku, kiedy wraz z rozwojem handlu i transportu ceny przypraw powoli spadły. Można je było kupić niemal wszędzie. Zagościły w kuchniach całego świata i ciągle cieszą się niegasnącym powodzeniem i zasłużoną sławą wśród smakoszy.
Tuż przed świętami w grupie 8 dzieci wzięły udział w warsztatach podróżniczych "Przyprawy z Przedszkolnej Manufaktury", by poznać organoleptycznie przyprawy z różnych stron świata.
Dowiedziały się, jak rosną znane i mniej znane przyprawy (na przykład pieprz, chili, cynamon, kurkuma, imbir, anyż, wanilia, czy szafran), Dotknęły różnych rodzajów soli – o odmiennych barwach i pochodzeniu, Powąchały około 20 przypraw, Poznały historię wybranychprzypraw oraz ich właściwości. Punktem kulminacyjnym było przygotowanie przez dzieci aromatycznej przyprawy do pierników, którą dzieci własnoręcznie wymłóciły, a następnie zmieliły w młynku.
Przy okazji dowiedzieliśmy się, że przyprawy to nie tylko bogactwo zapachów i smaków, ale także.. dźwięków
Zapach na długo pozostał w naszej sali!!!
W ten sposób powstała unikalna, bo stworzona przez przedszkolaków przyprawa, którą później dzieci wsypały do ciasta na pierniki.
Lucyna Kopek
Dawniej stosowano przyprawy nie tylko do polepszenia smaku potraw, ale także, by zabić nieprzyjemny zapach, który pojawiał się wskutek złego przechowywania żywności.
Istnieją dowody na to, że już w epoce kamiennej człowiek używał roślin do poprawiania smaku surowego mięsa. Wykopaliska z wczesnej epoki kamiennej świadczą, że najstarszą używaną przyprawą był kminek. W większości wypadków przyprawy stosowane były jednak głównie jako lekarstwa.
W V w p.n.e. przyprawy były już znane Indianom zamieszkującym Amerykę Środkową i Południową, Grekom i mieszkańcom Indii. Warto w tym miejscu dodać, że indyjska "pieśń o czosnku" pochodzi aż z połowy V w p.n.e., wiele informacji o przyprawach znajduje się również w najstarszych hinduskich tekstach – Wedach.
Starożytni Babilończycy, Sumerowie i Persowie nie tylko znali się na uprawie roślin przyprawowych, ale także prowadzili ożywiony handel przyprawami. Ponad trzy tysiące lat temu Egipcjanie chętnie używali czosnku, jałowca, kminku, kolendry i pietruszki, a starożytni Chińczycy znali m.in.: estragon, szafran, gałkę muszkatołową i kardamon.
Średniowieczni Wenecjanie kupowali przyprawy od Arabów na targach w Aleksandrii, ale z czasem sami zaczęli organizować dalekomorskie wyprawy. W Europie Zachodniej i Środkowej benedyktyni uprawiali w przyklasztornych ogrodach przyprawowe rośliny śródziemnomorskie. W XIII wieku przyprawy ceniono równie wysoko, jak złoto. Świadczyły o zasobności i pozycji społecznej, honorowano nimi znamienitych gości. Stały się towarem wielce pożądanym, niezwykle drogim i elitarnym. Sytuacja zmieniła się dopiero w XVIII wieku, kiedy wraz z rozwojem handlu i transportu ceny przypraw powoli spadły. Można je było kupić niemal wszędzie. Zagościły w kuchniach całego świata i ciągle cieszą się niegasnącym powodzeniem i zasłużoną sławą wśród smakoszy.
Tuż przed świętami w grupie 8 dzieci wzięły udział w warsztatach podróżniczych "Przyprawy z Przedszkolnej Manufaktury", by poznać organoleptycznie przyprawy z różnych stron świata.
Dowiedziały się, jak rosną znane i mniej znane przyprawy (na przykład pieprz, chili, cynamon, kurkuma, imbir, anyż, wanilia, czy szafran), Dotknęły różnych rodzajów soli – o odmiennych barwach i pochodzeniu, Powąchały około 20 przypraw, Poznały historię wybranychprzypraw oraz ich właściwości. Punktem kulminacyjnym było przygotowanie przez dzieci aromatycznej przyprawy do pierników, którą dzieci własnoręcznie wymłóciły, a następnie zmieliły w młynku.
Przy okazji dowiedzieliśmy się, że przyprawy to nie tylko bogactwo zapachów i smaków, ale także.. dźwięków
Zapach na długo pozostał w naszej sali!!!
W ten sposób powstała unikalna, bo stworzona przez przedszkolaków przyprawa, którą później dzieci wsypały do ciasta na pierniki.
Lucyna Kopek
event_note
03.01.2022
attachment
1
perm_identity
Lucyna Kopek