My i nasze emocje - propozycje zabaw i ćwiczeń

My i nasze emocje –
propozycje zabaw i ćwiczeń
uczących nazywania i wyrażania uczuć w sposób werbalny i poza werbalny,
a także kształtowania w sobie empatii.

1. Zabawa muzyczna – swobodny taniec przy muzyce, na przerwę dzieci wymyślają miły ukłon do koleżanki lub kolegi.

2. "Buźki" – próba nazywania przez dzieci, co może oznaczać emocja przedstawiona na każdej z buzi.

3. "Kostka uczuć" – zabawa dydaktyczna. Dzieci rzucają do siebie kostką, osoba, która ja otrzyma,stara się nazwać konkretną buzię, która jej wypadła po rzucie, a następnie pokazuje tą emocję mimika twarzy.

4. Rozmowa z dziećmi na temat uczuć i emocji, które mamy w sobie w zależności od różnych sytuacji. Co to są uczucia?, Gdzie rodzą się uczucia?

Przedstawienie dzieciom definicji emocji – dostosowanej do wieku i możliwości dzieci.

(Emocje to coś co rodzi się w naszym sercu, poprzez różne sytuacje i okoliczności, których jesteśmy uczestnikami - ich źródłem jest wszystko co nas otacza. Emocje nie są ani dobre ani złe. Nie podlegają ocenie moralnej, zatem każdy ma prawo czuć się szczęśliwy jak i zły. Najważniejsze jest to co robimy z tymi emocjami czy i w jaki sposób pokarzemy nasze emocje innym.)

5. Zabawa dydaktyczna – odzwierciedlenie uczuć poprzez figury geometryczne. Przypisujemy figurom konkretne emocje np. Żółte koło – radość, czerwony trójkąt – złość, niebieski prostokąt – smutek, zielony kwadrat – strach

Pokaż jak się czujesz gdy:
-rodzice cię chwalą,
-ktoś sprawi ci przykrość
-jesteś głodny
-dostaniesz prezent
-ktoś przyłapie cię na kłamstwie
-boli cię ząb
-boisz się dużego psa
-teraz

6. Zabawa ruchowa "Podróż do krainy: złości, radości i smutku".

Dzieci ustawiają się w pociąg i jadą do krainy złości, tutaj ludzie chodzą obrażeni, są źli i zagniewani, tupią nogami, zaciskają dłonie w pięści i krzyczą. Następnie pociąg rusza dalej i zatrzymuje się w krainie smutku. Tutaj ludzie chodzą markotni, płaczą, Na końcu pociąg rusza do krainy radości, gdzie ludzie są zawsze uśmiechnięci, życzliwi i pomocni wobec siebie, witają się z nami serdecznie.

Dzieci wypowiadają się w której krainie podobało im się najbardziej i dlaczego? Podczas tej zabawy w każdej krainie słychać muzykę odpowiednią do emocji: złości, smutku i radości. Każda kraina znajduje się w innym miejscu sali i jest oznaczona symbolem oddającym daną emocję.

7. Zabawa pantomimiczna "Miejsce po mojej lewej stronie jest wolne, zapraszam na nie np. Kasię pod postacią np. Kota".

Dziecko, które zostaje wezwane na puste miejsce, losuje emocję za pomocą kostki uczuć i idzie jako np. zaspany lub wesoły kot.

8. Bajka z serii Domisie pt. "O nadętym Domisiu" – omówienie emocji w bajce.

9. Zabawa ruchowa "Pokaż emocję swoja buzią".

Przypisujemy do znaków pogody konkretne emocje np. Słońce – radość, deszcz – smutek, piorun – złość, śnieg – błogi spokój, chmury i wiatr – zdenerwowanie, czarne chmury – strach itp. Na każdą przerwę w muzyce dzieci zatrzymują się patrzą na wyznaczony symbol i pokazują emocję na swojej twarzy i swoim ciałem przypisaną do danego symbolu.

10. Zabawa "Dokończ zdanie"
- Jestem zły gdy ... 
- Cieszę się gdy ...
- Jestem smutny gdy ...
- Jestem zdziwiony gdy ...

11. Dzieci pokazują wymyśloną przez siebie emocję (z omawianych) i demonstruje ją swoją mimiką twarzy oraz ciałem, a pozostałe dzieci odgadują.

12. Bajka z serii Domisie "Przepraszalski" – omówienie emocji występujących w bajce oraz jej zakończenia; Wiersz "Psie smutki" J. Brzechwa. Nawiązanie do końca bajki, aby zawsze pogodzić się i załagodzić okoliczności, by emocje na naszej twarzy odzwierciedlały radość, abyśmy czuli się jak w krainie radości. Podobnie i w klasie, jeśli nasza zabawa będzie zgodna to nasza klasa również będzie taką krainą radości.

13. Podsumowanie zajęć – informacja zwrotna:
podnoszenie jednego z dwóch, trzech kloców, do których przypisujemy emocje (radość, smutek, złość)
malowanie siebie jak się czuję w chwili obecnej
próby przedstawienia różnych emocji na pustych twarzach

14. Inscenizacja wiersza D. Gellner pt. "Zły humorek": wspólne dobieranie symboli które wyrażają emocje (buźki) oraz nazw uczuć odpowiednio do przedstawianych fragmentów wiersza.

Dzieci słuchają inscenizowanych przez nauczycielkę fragmentów wiersza, mówią o własnych doświadczeniach i dobierają pasującą do sytuacji "buźkę" oraz nazywają uczucie "po imieniu".

15. Zabawa "Start rakiety" – wysyłamy złość oraz wszystkie tzw. Negatywne emocje, z którymi jest nam źle, w kosmos.

Dzieci:
-bębnią palcami po podłodze, najpierw cicho powoli, a potem coraz szybciej i coraz głośniej;
-klaszczą w dłonie natężającą się głośnością i we wzrastającym tempie;
-tupią nogami, także tutaj zaczynają cicho i powoli, a potem coraz szybciej i głośniej;

Hałas i szybkość wykonywanych ruchów stopniowo wzrastają, dzieci wstają gwałtownie ze swoich miejsc, wyrzucają z głośnym wrzaskiem ręce do góry – RAKIETA WYSTARTOWAŁA!

Powoli dzieci siadają na swoich miejscach. Ich ruchy uspokajają się, słychać tylko delikatny szum aż wszystko cichnie – rakieta znika za chmurami.
I jesteśmy radośni. 

16. Zabawa muzyczno–ruchowa do piosenki "Zgoda"

Nie chcę cię 3x znać
Choć do mnie 2x
rączkę mi daj
prawą mi daj
lewą mi daj
i już się na mnie nie gniewaj.

17. Zabawa muzyczno–ruchowa "Dwóm tańczyć się zachciało"

Dwóm tańczyć się zachciało, zachciało, zachciało
Lecz tańczyć nie umiało, fari fari fara

Kłócili się ze sobą, ze sobą, ze sobą,
Ja nie chcę tańczyć z tobą, fari, fari, fara

Poszukam se innego, innego, innego,
Do tańca zdolniejszego, fari, fari, fara.

Wiersz J. Brzechwy pt. "Psie smutki"

Na brzegu błękitnej rzeczki 
Mieszkają małe smuteczki.
Ten pierwszy jest z tego powodu,
Że nie wolno wchodzić do ogrodu.
Drugi - że woda nie chce być sucha.
Trzeci - że mucha wleciała do ucha.
A jeszcze, że kot musi drapać, 
Że kura nie daje się złapać.
Ze nie można gryźć w nogę sąsiada 
I że z nieba kiełbasa nie spada.
A ostatni smuteczek jest o to,
Ze człowiek jedzie, a pies musi biec piechota.
Lecz wystarczy pieskowi dać mleczko 
I już nie ma smuteczków nad rzeczką.

Wiersz D. Gellner "Zły humorek"

Zły humorek

Jestem dzisiaj zła jak osa!
Złość mam w oczach i we włosach!
Złość wyłazi mi uszami
i rozmawiać nie chcę z wami!

A dlaczego? Nie wiem sama.
Nie wie tata, nie wie mama...
Tupię nogą, drzwiami trzaskam
i pod włos kocura głaskam.

Jak tupnęłam lewą nogą,
nadepnęłam psu na ogon.
Nawet go nie przeprosiłam -
taka zła okropnie byłam.

Mysz wyjrzała z mysiej nory:
- Co to znowu za humory?
Zawołałam: - Moja sprawa!
Jesteś chyba zbyt ciekawa.

Potrąciłam stół i krzesło,
co mam zrobić, by mi przeszło,!?
Wyszłam z domu na podwórze,
wpakowałam się w kałużę.

Widać, że mi złość nie służy,
skoro wpadłam do kałuży.
Siedzę w błocie, patrzę wkoło,
wcale nie jest mi wesoło...

Nagle co to? Ktoś przystaje.
Patrzcie! Rękę mi podaje!
To ktoś mały, Tam ktoś duży -
Wyciągają mnie z kałuży.

Przyszedł pies i siadł koło mnie,
kocur się przytulił do mnie,
mysz podała mi chusteczkę:
- Pobrudziłaś się troszeczkę!

Widzę, że się pobrudziłam,
ale za to złość zgubiłam
Pewnie w błocie gdzieś została,
NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!

Polecam:
-Bajka z serii Szkoła Kubusia Puchatka "Mów co czujesz"
-Bajka z serii Domisie "Przepraszalski"
-Bajka z serii Domisie pt. "O nadętym Domisiu"
-Bajki Agnieszki Galicy


opracowała: Magdalena Krajewska