 "Pewnego dnia" –budowanie kreatywnego opowiadania. Dzieci siedzą w kole. Na dywanie leżą ułożone sylwety i obrazki zwierząt leśnych, owadów, ilustracje przyrody leśnej. Nauczyciel rozpoczyna opowiadanie, ilustrując je obrazkiem, np. W pewnym lesie rosło piękne drzewo. Miało wielu przyjaciół. Następnie dzieci kolejno kontynuują opowiadanie, nawiązują do wypowiedzi przedmówcy i korzystając z ilustracji.

 "Dobre i trudne chwile" – rozmowa kierowana. Nauczyciel pokazuje kolejno karty mimiczne przedstawiające uczucia, a dzieci je nazywają. Następnie wybiera jedną kartę i opisuje sytuację, w której towarzyszyło mu wybrane uczucie. Zachęca dzieci do wybierania kart emocji i opisywania związanych z nimi sytuacji i zdarzeń.

 "Gdybym była królewną, gdybym był królem"- budowanie kreatywnych opowiadań. Nauczyciel zaprasza dzieci na wyprawę do krainy wyobraźni i marzeń. Dzieci siadają na dywanie. Każde dziecko po kolei zajmuje miejsce na krześle (tronie) ustawionym w środku kręgu, zakłada koronę, ujmuje berło i wyobraża sobie, co zrobiłoby dla swojego królestwa i poddanych, gdyby miało władzę.

 "Zgadnij, co czuję"- zabawa dramowa. Nauczyciel kładzie na podłodze wycięte z papieru kwiatki – uśmiechnięty i smutny. Pokazuje dzieciom karty mimiczne wyrażające smutek, złość, zazdrość, nienawiść, strach. Razem z dziećmi odczytuje napisy i proponuje zabawę dramową: chętne dziecko naśladuję mimiką wybrane uczucie, odnajduje kartę mimiczną, napis i układa na zasadzie promienia wokół uśmiechniętego albo smutnego kwiatka.

 "Szanujmy nasze uczucia"- dyskusja pod kierunkiem nauczyciela. Dzieci analizują ułożona przez siebie pracę. Opowiadają, co robią, gdy odczuwają smutek, radość. Nauczyciel pyta, czego wtedy oczekują od innych. Tłumaczy dzieciom, że nie ma, że nie ma "dobrych i złych" emocji, że człowiek może odczuwać wszystkie z nich. Niektóre emocje sprawiają, że czujemy się dobrze, inne powodują nasze złe samopoczucie. Ważne jest, żebyśmy wyrażając nasze uczucia, nie krzywdzili innych.

 "Magiczne okulary" – Nauczyciel prezentuje dzieciom dwie pary okularów. Jedne rozjaśniające pole widzenia (z żółtą folią), drugie przyciemniające pole widzenia (z niebieską folią). Następnie wyjaśnia, że kiedy ktoś jest smutny, widzi świat w ciemnych barwach, a kiedy jest wesoły, jego świat jaśnieje i nabiera kolorów. Tak samo, kiedy widzimy ciemne rzeczy, np., gdy jest pochmurno i brzydko, świat wydaje się smutniejszy niż wtedy, gdy świeci słońce i dostrzegamy wokół rozświetlone kolory. Nauczyciel prosi, aby dzieci kolejno zakładały okulary i zastanawiały się, przez które świat wydaje się smutniejszy, a przez które –weselszy. Dzieci opowiadają o swoich spostrzeżeniach.

 "Podróż do krainy dobrych snów" – opowiadanie przez dzieci snów połączone dyskusją. Nauczyciel zamienia salę w sypialnię. Zasłania żaluzje, stwarza klimat przyjazny do zasypiania. Dzieci kładą się na materacach, a nauczyciel włącza kołysanki, które przenoszą dzieci do krainy dobrych snów. W tej krainie wszyscy są szczęśliwi. Dzieci podczas tej podróży wymyślają sny, którymi podzielą się z uczestnikami po powrocie. Nauczyciel zwraca dzieciom uwagę na czynniki, które niekorzystnie wpływają na sen, np. oglądanie nieodpowiednich filmów lub bajek, oraz na te, które sprzyjają dobrym snom, np. wyciszające bajki, masażyki. Po "przebudzeniu" dzieci opowiadają ułożone przez siebie sny.

 "Gdzie szukać mądrości"- promyczkowe uszeregowanie. Dzieci siedzą w kręgu, wewnątrz którego leży sylweta sowy – symbolu mądrości. Każde dziecko otrzymuje po trzy karteczki jeden marker. Zadaniem dzieci jest zastanowienie się gdzie szukać mądrości, i wykonanie symbolicznego rysunku. Jedno chętne dziecko prezentuje swoje karteczki układa je obok sylwety sowy. Dzieci, które mają rysunki lub napisy przedstawiające te same bądź zbliżone źródła wiedzy, układają je w promyczek. Zabawa trwa do momentu ułożenia wszystkich karteczek.

 "Co zrobić, aby być mądrym"- burza mózgów. Nauczyciel kładzie przed dziećmi szary papier, na którym na środku jest napisane słowo MĄDROŚĆ. Prosi, aby spróbowały zdefiniować mądrość, czyli stworzyć krótki opis tej wartości, uwzględniając najważniejsze cechy. Zachęca dzieci, aby udzieliły odpowiedzi na zadane wcześniej pytania problemowe. Nauczyciel zapisuje propozycje dzieci, po czym czyta głośno zgromadzone zapiski, uzupełnia je i wyjaśnia trudne słowa.

 "Mądrzy ludzie wokół mnie"- rozmowa na temat wartości, jaką jest mądrość i rysowanie jej. Nauczyciel rozpoczyna rozmowę, wykorzystując wcześniej zdobytą przez dzieci wiedzę. Przykładowe pytania: O jakich ludziach mówimy, że są mądrzy? Jakie zachowania są mądre? Na czym polega mądrość? Nauczyciel z dziećmi wybiera definicję, która najbardziej wszystkim odpowiada, zapisuje ją na dużej kartce i wiesza na tablicy. Następnie dzieci rysują portret osoby, od której mogą uczyć się mądrości.

 "Sprawiedliwość co to jest?"- metoda burzy mózgów. Dzieci próbują w odniesieniu do swoich doświadczeń wyjaśnić pojęcie sprawiedliwości. Nauczyciel wszystkie odpowiedzi notuje na arkuszu papieru. Na konie wspólnie z dziećmi wybierają te najbardziej trafne i starają się ułożyć definicje sprawiedliwości.

 "Kukiełki emocji"- Z papierowej torby należy wykonać kukiełkę- postać osoby, której twarz wyraża jakąś z podstawowych emocji. Po wykonaniu prac należy porozmawiać z dziećmi na temat emocji, które wybrały dla swoich kukiełek. Dzieci mogą nadać im imiona. W kąciku zbaw można przygotować teatrzyk, używając parawanu lub kotary. Tam dzieci będą mogły odgrywać scenki.